ارتباط بین ویتامین ها، مکمل ها و ریزمغذی ها با اتیسم

 April 2021 (اسفند 1400)

ارتباط بین ویتامین ها، مکمل ها و ریزمغذی ها با اتیسم

مصرف ویتامین ها در طی دوران بارداری کمک می کند تا اطمینان حاصل شود، جنین دسترسی به تمامی مواد مورد نیاز برای رشد را دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که مقدار بسیار کم یا بیش از اندازه برخی از مواد در دوران بارداری می‌تواند احتمال ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش دهد.

البته بسیاری از این یافته ها منتج از مشاهده بوده و مطالعه ای جهت اثبات رابطه علت و معلول در این موارد طراحی نشده است.  برخی موارد در این زمینه نظیر سبک زندگی و داشتن رژیم غذایی سالم و یا اهمیت دادن افراد جهت دریافت مواد مغذی قبل و در طی دوران بارداری ممکن است ارتباط آشکار بین تاثیر تغذیه قبل از تولد و بروز طیف اختلال طیف اتیسم را توضیح دهد.

در این مقاله آنچه را که دانشمندان در مورد ارتباط بین قرار گرفتن در معرض ویتامین ها و مکمل های غذایی در دوران قبل از تولد و اختلال طیف اتیسم می دانند، توضیح داده شده است.

ارتباط بین ویتامین D و اتیسم

ویتامین D ماده مغذی است که ارتباط آن با اتیسم نسبتا به طور کاملتری مورد مطالعه قرار گرفته است البته شواهد ناشی از کمبود آن فقط ازطریق مشاهده بدست آمده است زیرا طراحی آزمایش‌های بالینی که در آن جنین‌ در حال رشد را از ویتامین D محروم شود، غیراخلاقی و غیر قابل انجام هستند.

بر اساس مطالعه ای که در اواخر دهه 1930 در کشور انگلستان انجام شد، دادن دوز پایین روغن کبد ماهی به زنان باردار که سرشار از ویتامین D است، با کاهش میزان بروز پره اکلامپسی و زایمان زودرس مرتبط بوده و از طرفی هم پره اکلامپسی و هم زایمان زودرس، با احتمال  بروز بالای اتیسم مرتبط هستند.

تحقیقات جدیدتر نیز نشان می دهد که داشتن سطوح پایین ویتامین D در دوران بارداری با احتمال خطر بالاتری برای داشتن فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم مرتبط است. بر اساس یک تحقیق در هلند، زنانی که سطح ویتامین D خونشان در دوران بارداری پایین است، دو برابر بیش از زنانی که کمبود ویتامین D نداشتند، در معرض خطر داشتن فرزند مبتلا به اتیسم بودند. البته در مطالعه دیگر بروز اتیسم در جمعیت واجد کمبود ویتامین  Dنسبتاً غیرمعمول و با شیوع ۶/۱ درصدی  بوده که نشان دهنده افزایش مطلق جزئی نسبت به شیوع ۴/۱ درصدی در جمعیت عمومی است. از طرفی نیز اکثر زنانی که سطح ویتامین D پایینی داشتند، دارای فرزند مبتلا به اتیسم نبودند.

در مطالعه ای در هلند، تنها سطوح پایین ویتامین D در طول سه ماهه دوم با احتمال ابتلا به اتیسم مرتبط بود. اما  کمبود ویتامین D در سه ماهه سوم نیز ممکن است حائز اهمیت باشد. طبق یک مطالعه در سطح کوچک درکشور سوئد، نوزادانی که سطح ویتامین D خونی آنها پایین بوده است 33 درصد بیشتر احتمال دارد که بعدها به اختلال طیف اتیسم مبتلا شوند.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید بدن را قادر می‌سازد تا ویتامین D تولید نماید، لذا برخی تحقیقات بر شیوع  بالاتر اتیسم در نوزادانی که دوران زندگی داخل رحمی آنها در طی ماه‌های زمستان که نور خورشید در طول روز کمتر است، دلالت میکند. در مطالعه ای که در اسکاتلند انجام شده است، کودکانی که در ماه‌های زمستان در مقایسه با فصل های آفتابی زندگی داخل رحمی داشته اند ۳/۱ درصد بیشتر دچار علایم اتیسم، ناتوانی ذهنی یا مشکلات یادگیری بودند.

البته برخی از محققین معتقدند که افزایش احتمال بروز اتیسم در بین کودکانی که در ماه های زمستان زندگی داخل رحمی را طی میکنند، مرتبط با فصل آنفولانزا و عفونت ناشی از آن است. عفونت در زنان باردار می تواند منجر به “فعال شدن سیستم ایمنی مادر” گشته و همراه با عوامل دیگر، ممکن است بیان ژن های مرتبط با اتیسم را تسریع نماید.

ارتباط فولات و اتیسم

اسید فولیک شکل مصنوعی فولات، نوعی از انواع ویتامین B است که در بسیاری از مکمل‌های دوران بارداری و غذاهای غنی‌شده مانند غلات و پاستا یافت می‌شود. این ویتامین جهت تکثیر سلولی که در دوران بارداری افزایش مییابد، بسیار مهم میباشد.  مدت‌هاست که  ارتباط کمبود فولات در طول رشد جنین با نقایص لوله عصبی مانند اسپینا بیفیدا و آنسفالی شناخته شده است.

مطالعات متعدد تجویز مکمل‌های اسید فولیک قبل از تولد را، با کاهش احتمال ابتلا به اتیسم مرتبط می‌دانند. زنان بارداری که از داروهای صرع مانند والپروئیک اسید استفاده می‌کنند، میتواند با کمبود اسید فولیک همراه شود و به نظر می‌رسد شانس بروز اتیسم در این نوزادان افزایش می‌یابد.

با این حال، مصرف بیش از حد اسید فولیک ممکن است احتمال ابتلا به اتیسم را نیز افزایش دهد. به عنوان مثال، تجویز مکمل اسید فولیک بیش از حد، اثرات مشابهی با کمبود اسید فولیک در یک مطالعه بروی موش های آزمایشگاهی داشت. در این مطالعه به موش های آزمایشی 10 برابر بیشتر از گروه شاهد اسید فولیک تجویز شد. البته این به این معنی نیست که باید از مصرف اسید فولیک اجتناب شود بلکه  بایستی در مقادیر توصیه شده مصرف گردد.

آیا شواهدی وجود دارد که مکمل های آهن را با اتیسم مرتبط می نماید؟

این ماده معدنی جزء ضروری ساختار پروتئین هموگلوبین است که خون را قادر می سازد اکسیژن را در سراسر بدن و مغز در حال رشد جنین حمل نماید. کم خونی یا کمبود آهن در دوران بارداری با افزایش احتمال ابتلا به اتیسم، ناتوانی ذهنی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان مرتبط میباشد. در ضمن آهن همچنین میتواند با محافظت در برابر دسته‌ای از مولکول‌های ایمنی به نام پروتئین‌های واکنش‌گر C،  اثرات منفی ناشی از فعال‌سازی ایمنی مادر را خنثی کند.

عوامل تغذیه ای دیگر، اسیدهای چرب

اسیدهای چرب غشای سلولی را مستحکم نموده و باعث ارتباط مناسب بین نورون ها میشود.

برخی از والدین کودکان مبتلا به اتیسم برای کمک به کاهش مشکلات رفتاری، مکمل‌های روغن ماهی به کودکانشان میدهند، اما تحقیق در این مورد پراکنده و ناقص میباشد.

بر اساس یک مطالعه روی موش های آزمایشگاهی، (DHA) Docosahexaenoic acid ، یک اسید چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی‌، ممکن است اثرات سوء تغذیه یا استرس مادر را خنثی کند که هر دو مورد می‌توانند با تغییر بیان ژن، احتمال ابتلا به اتیسم را افزایش دهند.

اما سایر چربی ها ممکن است اثرات محافظتی مشابهی نداشته باشند. بر اساس یک مطالعه، رژیم غذایی پرچرب در دوران بارداری می تواند منجر به تغییرات مداوم و بالقوه مضری بر مغز موش های نوزاد شود. برخی از نواحی مغزی که در این موش ها تحت تاثیر قرار گرفته اند، شامل مدارهای رفتاری مرتبط با اتیسم میباشند.

از این اطلاعات چگونه استفاده کنیم؟

در حدود نیمی از بارداری ها برنامه ریزی نشده اند و برخی از مواد مغذی مانند فولات، تنها در صورتی تاثیر محافظتی خواهد داشت که درست قبل و بلافاصله بعد از بارداری مصرف شود. اینکه چه زمانی بهتر است بیشتر مواد مغذی و ویتامین D مصرف شود کاملا مشخص نیست.

علاوه بر این، بسیاری از مطالعات در مورد تغذیه قبل از تولد تحت تاثیر بسیاری از متغیرهای مخدوش کننده یا غیر قابل اندازه گیری است. دانشمندان معمولاً سعی مینمایند تا تأثیر هر عامل مخدوش کننده ای مانند ورزش، دسترسی به مراقبت های بهداشتی یا استعداد ژنتیکی را حذف کنند اما از بین بردن هرعامل احتمالی میسر نیست. لذا در هر مطالعه مشاهده ای در رابطه با تغذیه مادران و ارتباط آن با اتیسم، نمی توان علت و معلول را اثبات نمود.

بطور کلی، ممکن است بین ویتامین های دوران بارداری و اثرات محافظتی آنها ارتباطی وجود نداشته باشد به هر حال تحقیقات

نشان می‌دهد که ویتامین‌ها زمانی که زنان آن‌ها را از دو سال قبل از بارداری مصرف می‌کنند، فواید زیادی خواهد داشت.  ​مشاوره با یک پزشک همیشه برای هر فردی بهترین گزینه میباشد.

برای اطلاع از استفاده ویتامین ها، مکمل ها و ریزمغذی ها در درمان اتیسم مطالعه مقاله درمان اتیسم را پیشنهاد می کنیم​.

ترجمه: دکترهایده حائری

منبع:

Cite this article: https://doi.org/10.53053/CQBY9142