سالها جهت بهبود موفقیت اجتماعی نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم، اغلب تاکید بر آموزش روش‌هایی جهت طرز تفکر و رفتار شبیه همسالان غیرمبتلای خود و پنهان کردن ویژگی‌ها و علایم اتیسم که آنها را تحت عنوان اختلال طیف اتیسم قرار داده، متمرکز شده است. معهذا، محققان روانشناسی در دانشگاه تگزاس در دالاس بر رویکردی دیگری که ترویج درک و پذیرش اتیسم در میان افراد غیر مبتلا هست، تمرکز کرده‌اند.
محققان یافته های خود را به صورت آنلاین در مجله اوتیسم منتشر کردند. این مطالعه نشان داد که آشنایی و آگاهی افراد غیر مبتلا با چالش ها و نقاط قوت افراد مبتلا به اتیسم، به کاهش باورهای غلط در مورد اتیسم کمک می کند. اما غلبه بر تعصب و سوگیری که به طور کلیشه ای، ناخواسته و ناخودآگاه در مورد اتیسم رخ می دهد، دشوارتر است.
دکتر Noah Sasson دانشیار روانشناسی و نویسنده ی ارشد و دکتر Desiree Jones دانشجوی دکترای روانشناسی در دانشکده علوم رفتاری و مغز (BBS)، نویسنده ی مسئول مقاله میباشند.
بطور کلی اتیسم با تفاوت در طرز تفکر، ادراکات حسی و برقراری ارتباط مشخص می شود که می تواند تعامل و ارتباط با افراد غیر مبتلا را دشوار نماید. برخی از افراد مبتلا به اتیسم غیرکلامی بوده و گفتار ندارند این افراد در زندگی روزمره خود به حمایت بیشتری نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر، دارای گفتار و کلامی بوده و نیاز به حمایت کمتری دارند. تحقیق دکتر Jones به طور خاص بر تجربیات او در بزرگسالان مبتلا به اتیسم بدون ناتوانی ذهنی، متمرکز بوده است.
دکتر Jones اظهار داشت : “بررسی قبلی در آزمایشگاه ما نشان داده است که افراد مبتلا به اتیسم اغلب به عنوان افراد بی دست و پا ، عجیب و غریب و کمتر دوست داشتنی، توسط افراد غیر مبتلا تصور می شوند و حتی برخی ممکن است فکر کنند که افراد مبتلا به اتیسم تمایلی به یافتن دوست نداشته و یا نمی خواهند با مردم تعامل داشته باشند. در واقع ما می خواهیم با این ایده ها و باورها مبارزه کنیم و بطور کلی، دانش و آگاهی در مورد اتیسم در میان بزرگسالان غیر مبتلا نشان دهنده تغییر و بهبود تجارب اجتماعی در افراد مبتلا به اتیسم میباشد.
وی اضافه مینماید که صرف هدف قرار دادن رفتارهای اتیسمی، بار طرد اجتماعی را بر دوش افراد مبتلا به اتیسم قرار می دهد. در حالی که ما واقعاً باید نگرش هایی را که دیگران را با برچسب زدن به رفتارهای تیسمی سوق می دهند را به چالش بکشیم.» وی اضافه میکند: “تحقیقات در مورد سوگیری نژادی نشان می دهد که افرادی که دارای تعصبات نژادی هستند تمایل دارند آن نژاد را یکپارچه دیده و به هر عضوی از آن نژاد، ویژگی های یکسانی نسبت دهند که با قرار دادن آنها در معرض و آشنایی با افراد از نژادهای مختلف می توان این کلیشه ها را به چالش کشید. همین اصل در مورد اتیسم نیز صدق می کند.”
شرکت کنندگان در این مطالعه شامل 238 بزرگسال غیر مبتلا بودند که به سه گروه تقسیم شدند.
گروه اول، ویدیوی “پذیرش اتیسم” را مشاهده کردند که برگرفته از پاورپوینت ارائه شده توسط محققان دانشگاهSimon Fraser در بریتیش کلمبیا و با همکاری بزرگسالان مبتلا به اتیسم بود که خانم دکتر Jones آن را بروز کرده و روایاتی را به آن اضافه نموده بود. جهت گروه دوم، ویدیوی آموزشی بهداشت روان عمومی ارائه نمودند که در آن به اتیسم اشاره ای نشده بود و گروه سوم اصلاً آموزشی دریافت نکردند. سپس شرکت کنندگان در مورد سوگیری های صریح و ناخوداگاه آنها در مورد اتیسم مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند.
بطور کلی مشخص شد که ویدیوی اتیسم که اطلاعات در مورد اتیسم را ارائه مینماید، پذیرش آن را ترویج میکند. دکترJones اظهار میدارد: این ویدیو نکاتی را در مورد راهبردهای چگونگی دوستی با فرد مبتلا به اتیسم، صحبت، تعامل با آنها در مورد علایقشان و همچنین مواردی را که باید از آنها اجتناب کرد، از جمله اضافه بار حسی و تحت فشار قرار دادن آنها برای شرکت در بحث را ارائه می نماید.
آزمایش‌های بعدی شامل ثبت اولین برداشت شرکت کنندگان از بزرگسالان مبتلا به اتیسم در کلیپ‌های ویدیویی و همچنین اندازه‌گیری دانش و آگاهی و سوگیری‌های صریح و آشکار منفی شرکت‌کنندگان درباره اتیسم و سنجش باورهای آنها در مورد توانایی‌های عملکردی افراد مبتلا به تیسم بود.
سوگیری های ناخوداگاهانه نیز مورد بررسی قرار گرفت و بررسی شد که آیا شرکت کنندگان به طور ناخودآگاه اتیسم را با ویژگی های شخصی منفی مرتبط می کنند یا خیر.
همانطور که پیش‌بینی می‌شد، گروه تحت آموزش اتیسم درک و پذیرش بیشتری از اتیسم در معیارهای صریح و آشکار، از جمله ابراز علاقه اجتماعی بیشتر به بزرگسالان مبتلا به اتیسم داشته و این گروه برداشت‌های اولیه مثبت‌تری در مورد اتیسم نشان دادند. معهذا، شرکت کنندگان علی رغم آموزش هایی که تجربه کرده بودند، همچنان به طور ناخوداگاه به باور ارتباط اتیسم با ویژگی های شخصی ناخوشایند ادامه دادند.
دکتر Noah Sasson توضیح داد: « در سوگیری‌ها یا تعصب آشکارExplicit biases ، افراد از تعصبات و نگرش های خود نسبت به گروه های خاص آگاه هستند و این سوگیری های آگاهانه به سرعت تکامل می‌یابند و مرتبط با مطلوبیت اجتماعی میباشند. “تعصبات و سوگیری های ضمنی یا ناخوداگاهImplicit biases مبتنی بر تعصب و کلیشه، بدون خودآگاهی بوده که منعکس کننده باورهایی بادوام تر میباشد که در طی زمان تقویت می شوند و در برابر تغییر مقاوم تر هستند.” وی اضافه مینماید که بسیاری از کلیشه‌های متعصبانه در باره اتیسم متاسفانه با نمایش‌هایی در رسانه‌ها، از جمله برنامه‌های تلویزیونی مانند « The Good Doctor » یا فیلم‌هایی مانند «Rain Man » تقویت می‌شوند.
همانطور که میگویند “اگر با یک فرد مبتلا به اتیسم ملاقات کرده اید، فقط یک مورد اتیسم را ملاقات کرده اید.”
“There’s a saying that if you’ve met one autistic person, you’ve met one autistic person.
و این بدین معنا است که افراد مبتلا به طیف اختلال اتیسم از نظر نیازها، نقاط قوت و مشکلات فردی بسیار متفاوت هستند و الگوی منفردی در این مورد وجود ندارد. لذا با شناخت این افراد به دور از پیش‌داوری می‌توان در بهبود نتایج اجتماعی برای جامعه اتیسم امیدوار بود.
دکتر Noah Sasson نتایج این تحقیق و تاثیر آموزش در مورد اتیسم را امیدوارکننده توصیف کرد،. البته وی افزود که قدرت ماندگاری چنین تأثیراتی نامشخص است.
او اضافه نمود ” ارائه ویدیو نیم ساعته جالبی که شامل بسیاری از روایت های اول شخص توسط افراد مبتلا به طیف اتیسم بود. این واقعیت که افراد غیر مبتلا که این دوره آموزش را گذراندند، تمایل بیشتری به تعامل اجتماعی با افراد مبتلا به اتیسم یافتند و تصورات نادرست کمتری در مورد اتیسم داشته و درک دقیق‌تری از توانایی‌های افراد مبتلا به اتیسم عنوان نمودند. در واقعیت، تجربه ی موفقیت‌آمیزی بود. اینکه آیا اثرات این نوع آموزش ها در طول زمان باقی می مانند یا خیر، مسئله دیگری است و گذرا بودن مزایای چنین اقداماتی به طور قابل توجهی موفقیت برنامه های آموزشی مشابه را محدود می کند.
دکتر Sasson اظهار داشت: مبتلا به اتیسم بودن در دنیایی که اکثریت افراد در آن غیر مبتلا هستند، امری آسان نیست و اینکه اجتماع کمی سازگارتر و پذیرای تفاوت‌های اتیسمی باشد، می‌تواند به بهبود نتایج ارتباطات شخصی و حرفه‌ای برای افراد مبتلا به طیف اختلال اتیسم کمک نماید. نامبرده اضافه نمود که وی و دکتر Jones امیدوارند در مطالعات آینده ارتباطی بین پذیرش اجتماعی و سلامت روانی و رفاه افراد مبتلا به اتیسم که سطوح بالاتر افسردگی، اضطراب را نسبت به جمعیت عمومی تجربه می‌کنند، برقرار نموده و به نحوی در درمان اوتیسم در این زمینه ها کمک کنند.
منبع:
مترجم: دکتر هایده حائری
Journal Reference:
- 1. Desiree R Jones, Kilee M DeBrabander, Noah J Sasson. Effects of autism acceptance training on explicit and implicit biases toward autism. Autism, 2021; 136236132098489 DOI: 10.1177/1362361320984896
